رابطه‌ی ناگویی هیجانی و مشکلات بین شخصی با رضایت زناشویی در پرستاران زن متأهل

پیش‌زمینه و هدف: رضایت زناشویی یک عامل مؤثر در بقای زندگی زناشویی است. دست‌یابی به چنین امری مستلزم توانایی ابراز هیجانات مثبت و برقراری ارتباطات مؤثر در تعاملات زوجی است. پژوهش‌ها نشان داده است که ازجمله عوامل دخیل در نارضایتی زناشویی ناگویی هیجانی و مشکلات بین شخصی است. پژوهش حاضر باهدف تعیین رابطه ناگویی هیجانی و مشکلات بین شخصی با رضایت زناشویی پرستاران زن متأهل بیمارستان‌های دولتی شهر کرمان انجام شد. مواد و روش‌ها: شرکت‌کنندگان پژوهش 234 نفر پرستار زن متأهل بود که به‌صورت نمونه‌گیری تصادفی چندمرحله‌ای انتخاب شدند و به مقیاس‌های ناگویی هیجانی (TAS)، مشکلات بین فردی (IIP) و مقیاس زوجی اینریچ (ECS) پاسخ دادند. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها به‌وسیله نرم‌افزار SPSS ویرایش 22 و با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل رگرسیون هم‌زمان صورت گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد رابطه منفی معنی‌داری بین ناگویی هیجانی و مشکلات بین فردی با رضایت زناشویی وجود دارد (01/0>p). نتایج تحلیل رگرسیون هم‌زمان نشان داد که ناگویی هیجانی و مشکلات بین فردی 24درصد از واریانس رضایت زناشویی را تبیین می‌کنند (001/0=p). بحث و نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر بیانگر اهمیت ناگویی هیجانی و مشکلات بین فردی در پیش‌بینی رضایت زناشویی می‌باشد.